گواردیولا در کتاب جدیدش دلیل اصلی جدایی اش از بارسا را فاش کرد

در اینجا بخشی از کتاب جدید گواردیولا را با هم می خوانیم.

نیویورک، اکتبر ۲۰۱۲

"خودت را آماده کن مانل، من بایرن را انتخاب کرده ام."

در پسکارا در شمال شرقی ایتالیا در حالی که مانل استیارت دستیار و مشاور شخصی گواردیولا لبخند می زند، می داند که تصمیم برای انتخاب فصلی جدید در زندگی دوستش بسیار دشوار خواهد بود، ولی آنها به سادگی این تصمیم را گرفتند. بعد از تمام صحبت ها در مورد انگلستان، آنها آلمان را انتخاب کردند.

پنج ماه بعد از  جدایی گواردیولا از بارسا، بازار شایعات بسیار داغ بود، در رسانه ها پپ به تیم هایی چون میلان، چلسی و سیتی لینک شده بود و البته بایرن مونیخ. اما اکثر آنها پیشنهاد های کاری جدی نبودند. آنها فقط نامه های عاشقانه برای برجسته ترین مربی دنیا به شمار می رفتند. جدایی از بارسا بسیار دشوار بود و گواردیولا اولین نفر، دستیار خود استیارت را از این موضوع آگاه کرد، او حتی به تیتو که بعد ها جانشین وی شد نیز چیزی نگفت.دلیل اصلی جدایی پپ ساده به نظر می رسید. او دیگر خشک شده بود، چیزی برای ارائه دادن نداشت. اما این تنها دلیل این تصمیم نبود.

در دوران حضور چهار ساله پپ در راس کادر فنی بارسا، او انتظار داشت مربی تیم، سخنگوی باشگاه، رئیس مجازی باشگاه و حتی مسئول هماهنگی سفر های بازیکنان باشد.او در آن زمان روابط حسنه خود را با دو مدیر  باشگاه حفظ کرده بود. برای پپ، لاپورتا مردی متحرک و با انرژی بود. کسی که همیشه رو به جلو حرکت می کرد.  مردی که به اندازه سنگ های آتشفشان انرژی ایجاد می کرد. او حامی فوق العاده ای بود ولی در یک دقیقه بعد می توانست شما را بشکند. او مردی متناقض و هر از گاهی هرزه بود.

اما ساندرو  راسل کاملا متفاوت بود و گواردیولا به زودی این موضوع را فهمید. چهره خندان رئیس جدید رفتار سرد او را پنهان می کرد.رئیسی با قلبی خیانتکار. گواردیولا در آن زمان رفتار روانشناسانه لاپورتا و آرامش و متانت خود را با هم مخلوط کرد و توانست با تزریق این رفتار، حریف  موضع گیری های به ظاهر مقدس راسل شود.

برقراری رابطه با دو رئیس متفاوت برای پپ آسان نبود. پپ با آرامش و بی سر و صدا با نمایش های  پرشور و شوق لاپورتا برخورد می کرد.اگرچه این دو هرگز روابط نزدیکی نداشتند ولی پپ همیشه قدردان لاپورتا بوده است، به خاطر موقعیت هایی که لاپورتا به او داد. گواردیولا در آن زمان در ابتدا سرمربی تیم بارسا بی شد و در دسته سوم به موفقیت رسید. سرمربی کنونی بایرن هنوز هم موفقیت در آن مقطع را یکی از بزرگترین موفقیت های خود می داند. او به خاطر این فرصت همیشه از لاپورتا متشکر بود. او از مدیر ورزشی تیم نیز تشکر کرد. وینگر فراری تیم رویایی کرایوف. تکسیکی بگیریستین. 

در دوران چهار ساله پپ در بارسا، موفقیت ها و جام های کسب شده باعث شد  جنجال ها و کشمکش در پشت پرده باشگاه پنهان بماند.

در آن زمان  پپ خود را به عنوان کاپیتان کشتی بارسا در اقیانوسی عظیم می دید،  با این حال او متوجه شد که در حالی که او سعی دارد کشتی را  به سمت مورد نظر خودش متمایل کند، باشگاه در حال حرکت به سمتی دیگر است. اصلا تصمیم آسانی نبود.  آیا باید درگیر مسائل تمرین پیش فصل در زمین جدید می شد؟ آیا باید مطمئن می شد که همکاران او در کادر فنی ماشین هایی  با کیفیت بازیکنان سوار می شوند؟ آیا باید عکس های تبلیغاتی باشگاه را مدیریت می کرد ؟ آیا باید در هر مشکلی با تصمیمات باشگاه موافقت نشان می داد؟  در واقع باشگاه بارسلونا ماشین عظیمی بود که استایل و ریتم حرکت خاص خود را داشت و این استایل، شباهت های کمی با سیستم مد نظر گواردیولا داشت. بلاخره در اوایل سال ۲۰۱۲ گواردیولا متوجه شد که همه چیز به سمت بدترین حالت خود پیش می رود. انتخابات باشگاه در تابستان آن سال در حال برگزاری بود و ساندرو راسل بیشترین شانس را برای برنده شدن داشت. راسل در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ نایب رئیس باشگاه بود ولی به دلیل اختلاف نظر با لاپورتا مجبور شد از سمت خود کناره گیری کند. 

گواردیولا در زمان لاپورتا به تمام جام های ممکن دست یافت.  سرانجام راسل با رای بالا برنده انتخابات شد. ورود او به باشگاه خشم و دشمنی را به مشکلاتی که پپ از قبل با آنها درگیر بود اضافه کرد.

در رابطه پنهان پپ و راسل، رئیس جدید باشگاه به عنوان دالای لاما (رهبر دینی بوداییان تبت ) به سرمربی مراجعه کرد،  راسل معتقد بود که گواردیولا هنوز مرید و گوش به فرمان لاپورتاست.  راسل به سختی به پپ اعتماد می کرد و از این موضوع خشمگن بود که باشگاه خیلی زود زیر نظر لاپورتا به تمام جام ها و موفقیت های ممکن رسیده است. شکاف بین مدیر باشگاه و سرمربی زمانی بیشتر شد که راسل اعضای مجمع بارسلونا را متقاعد کرد که رای به اقدام قانونی علیه لاپورتا بدهند. راسل خود به اندازه کافی باهوش بود که در رای گیری شرکت نکند ولی برای گواردیولا، این آغاز یک پایان بود.

برای چهار سال متوالی، گواردیولا از شاگردان خود خواسته بود که بی وقفه تلاش کنند و به غیر از بهترین حالت خود چیز دیگری را در زمین فوتبال ارائه ندهند، استاندارد بالای گواردیولا باعث ایجاد اصطکاک بین گروهی از بازیکنان شد، آنها از تلاش بی وقفه خسته شده بودند و کمی استراحت را حق خود می دانستند. آنها نخبگان دنیای فوتبال بودند و بعد از آن همه پیروزی و کسب جام های متعدد و اثبات خود، بسیاری از آنها فقط دنبال رقابت در بازی های مهم بودند و شروع به ساختن بهانه ها و عذر های متفاوت کردند.  زمستان و  بازی های سرد در زمین هایی غریبه نواز، برای اضافه شدن به ناراحتی های پپ فقط یک  امضای جدید مشخص نیاز بود تا انتظارات پپ از زندگی برآورده نشود.

با اینکه باشگاه همچنان به پیروزی های خود ادامه می داد، گواردیولا می دانست که زمان رفتن او فرا رسیده است. "زمانی که ببینم درخشندگی در چشم بازیکنانم از بین رفته است موقع رفتن من است."

در اوایل سال ۲۰۱۲ درخشنگی بعضی بازیکنان رو به کاهش بود.

بسیاری از مردم معتقدند که ترک نیوکمپ توسط پپ به دلیل عدم حمایت های راسل از کادر فنی باشگاه بود. گواردیولا به دنبال تغییرات جدی در ترکیب خود بود. تغییراتی مانند فروش پیکه، فابرگاس و دنی آلوز.

با این حال هنگامی که با وی صحبت می کنیم  او این فرضیه را رد می کند." این حقیقت ندارد. من بارسا را ترک کردم زیرا خسته شده بودم. من توضیح دادم که در اکتبر ۲۰۱۱ چه احساسی به مدیریت باشگاه داشتم. بعد از آن نیز احساسم تغییری نکرد.پس برای من هیچ فرقی نداشت که بخواهم ترکیب تیم را تغییر دهم. من کاملا می دانستم که باشگاه را ترک خواهم کرد. حقیقت این است که ما آن سال چهار جام بردیم.

با سیستم   3-4-3  جلوی رئال مادرید بازی کردیم و همچنین  ۰-۷-۳.  در جام باشگاهی جهان ما بازی های فوق العاده ای داشتیم ولی من بر روی زانو های خود نشسته بودم و متوجه شدم که دیگر تاکتیک جدیدی باقی نمانده است. به این دلیل بارسا را ترک کردم."